poesia di Nino Marchiafava
Pi visitari sti biddizzi rari
Pi prima cosa saliu a San Vitali
Ca di Castronuovu è lu prutitturi.
M’addinucchiaiu e mi misi a prigari,
picchì iddu prigassi lu Signori
pi fàrini li grazi nicissari.Acchianai chiù supra e con gran stupuri
Vitti tanti ruderi c’appartinìanu a lu castiddu midiuvali
Anticu e culussali, accuvacciatu supra d’una petra naturali.
Lu pensieri mi turna narratu di millenni,
e quasi mi misi a trimari
pinsannu a li schiavi diddi tempi
ca travagghiavanu pi nenti
carriannu petri a pari di li muli,
pi stu castiddu fabricari.Orgoglio di li prepotenti
Senza pietà e senza lu cori
Di da supra l’occhi mi sfaviddavanu comu du stiddi
Taliannu tutti li vaddati e li contorni
Chini d’aranci, pira e minnuliddi.Castronovu vetusta ti chiamanu l’antichi,
ricca si di chiesi siculari,
la chiesa madri è veramente da talari
dedicata a Dio onnipotenti
ca sunnu tre persuni tutti uguali.
Cià tanta arti stu paiseddu
Ca l’antichi a nui ci tramannàru
Castrinovu di tia nasciru omini Santi e pirsunaggi di valuri
Ca stracuddari nun punnu cu li primaveri.Si fabbricata sutta na montagna
Unni lu suli ti vasa di matina e sira
Ricca di feudi chi producono lu granu
Li to surgenti dannu acqua a li paisi luntanu.
Cià lu cummentu di li cappuccini
Unni cu lu passari di l’anni ci abitaru tanti frati santi.Nino Marchiafava