Logo
.
...Data mercoledì 24 aprile 2024
...Visite ad oggi 939045  Visitatori
Logo
 

Ambito di Ricerca:Aspetti sociali
   
SICILIAN MEMORIES_20
by Gioacchino Todaro
 

 



immagine allegata

LE POESIE DELL'ALIESE GIOACCHINO TODARO
recitate dall 'Auore

 

VULIRI VULARI

 

Sugnu ‘n pensioni e tempu ‘nnaiu tantu,

ittannu li me versi fazzu allenamentu:

su’ cosi veri o pura fantasia

o ammanicannu quarchi fissarìa.

 

Unu lu fattu, lu misi di trenta,

cu godi ‘ndà sta vita s’accuntenta

ed iu, da ‘stu jocu trovu giuvamentu

mittennu, fora, pinsera a lu ventu.

 

C’è poca cosa, lu dicu ‘n cuscienza,

ma nun c’è mutivu pì farni astinenza.

Lu gaddu canta e lu sceccu ragghia,

nuddu pì cchistu si fa meravigghia!

 

Si lu to’ sguardu fissa sù lu cielu

t’avvidi di l’aceddi lu so’ volu:

cu resta vasciu pirchì curti l’ali

e cu vola atu senza farsi mali.

 

A nuddu d’iddi, a forza, po’ frinari,

avennu tantu disìu di vulari

e, pocu ‘mporta quali sia l’artezza:

chiddu ca cunta è pruvari ebbrezza!

 

La gaddina, avi puru l’ala,

sata e, ad idda, pari ca vola;

fora di la gaggia, s’agita e starnazza

e, tuttu chistu, pì la forti cuntintizza!

 

Gioacchino Todaro

 

Le serenate di Mastru Saru


immagine allegata

 

 

 

 

 

 

 

 

LA PUDDARA

 

Quann’è notti, cercu lu lustru, nun a casu,

di la Puddara stidda luminusa

e mi rammentu di quantu è d’aiutu

a lu marinaiu malu attrizzatu.

 

Ad idda avi l’occhi, comu ad un faru,

da quannu s’adduma, ogni sira,

e spera ‘n cori d’un s’astutari

fin’a quannu ‘nterra metti lu peri.

 

Sta sempri ferma, a lu so’ postu

all’orizzonti la notti resta;

si fa truvari, lu lustru pì segnu,

da quanti d’idda hannu di bisognu.

 

Tutti ‘nta ‘sta vita stamu a mari,

ammenzu a tanti cavadduna niri;

ognunu ha la so’ “ Puddara”

ed a nu’ perdila di vista …ava sperari.

 

Mi rammentu, ca ‘nta la stashuni,

lu viddanu circava la “Puddura”

e la truvava sempri ‘nta lu stissu agnuni

ed era sulu pì sapiri l’ura.

 

Quannu s’astutava, comu ‘na cannila:

Susiti di cursa e sedda la mula

ca n’ atra jiurnata sta pì ‘ncumunciari

cu’ tantu di fatia e di suduri! “

 

La Puddara, di li stiddi, è la rigina,

macari s’ ‘un porta scettru e curuna;

da tantu tempu, s’ava sapiri…,

segna lu Nord e l’am’ a taliari!

 

Idda apparteni all’ Ursa Minuri,

comu nui a Cristu Signuri.

Pì cu cci cridi è la nostra Puddara:

ca ‘nta ‘sta vita, cc’am’ affidari !


Gioacchino Todaro


 


 

 

 SIRINATA D'AMURI


 

Amuri, ca ripusati su’ du’ cuscini,

unu di pinni d’oca e l’atru di lana,

v’addumannu scusa e pirdunu

si stavati durmiennu a suonnu chinu.

 

A mia nu’ spercia, propriu ‘sta sira,

pì ‘nnenti, di jrimi a curcari.

Vogghiu, propriamenti, diri:

di stari ‘nsemi a vu’, nu’ viu l’ura !

 

Ma, ora, macari Vui v’ata svigghiari

e, cu’ lu sciallu a pizzu, v’at’ affacciari

pì salutari amici e vicinanza, a vui cara,

pirchì di stari cca’, è l’urtima sira!

 

A li me’ occhi siti tantu biddicchia,

pariti ‘na statuetta dintra ‘na nicchia

ed è pi chistu ca l’arma mia spinna

di vidirivi, ca sinno’ si danna !

 

U sacciu, cu mi fici ‘sta fattura:

l’occhi brijanti a mulinciana nira;

li capiddi a trizzi, fatti a curuna

e la vucca tunna sempri ridanciana.

 

Haiu pruvatu ‘mpacchi e mmisturi,

pì ‘stu mali, oscuru, alluntanari

e, ‘nta la ricetta ca mi fici un luminari

è dittu: sulu accantu a vu’ pozzu guariri !

 

Putiti, ora, stari senza pinsera

pirchì, pì nui, c’è ‘na bona vintura;

mi lu dissi, chiaru chiaru, ‘na majara

liggiennumi la manu, propriu ‘sta sira !

 

Na truvatura, cu’ mia, aviti asciatu

pirchì sugnu, veramenti, un bonu partitu

Nu’ c’è di megghiu, vi l’haiu assicuratu:

haju tirreni ed armali a “ lu Vruchitu " !

 

Stasira, at’aviri un sulu pinseru :

dumani, propriu a chist ‘uri,

comu du’ turtureddi, misi a vulari,

pì nidu, avemu un fucularu.

 

Vu’, dintra d’iddu, a fari la cuva

ed iu, a purtari quantu si civa

tutta quanta la nostra nidiata:

speramu, ‘nta la bon’annata !

 

Cu sta cantannu, è Saru di nomi,

ca v’ha fattu la scarpina pì dumani;

è Turiddu c’ha dittatu ‘sta canzuna

pì comu ci vinni, …sana sana !

 

La sirinata di ‘sta sira, avi ‘na cuda

cu’ lu viulinu di don Totò, ca picca vidi;

accuomu ad iddu c’è l’amara cucca:

ca di notti vidi assai e lu jornu picca !

 

(A cu ,all’ebbica, nu’ c’era,

pirsuna nota ‘n Paisi e puru fora,

s’era chiamatu, p’avirni fattu votu,

cantava nuveni di Natali, Rusulia e Rita. )

 

Amici e curiusi, rantuna e paisani,

sparpagghiati, fora, ‘nta lu chianu,

aspettanu ca v’affacciati a lu barcuni,

pi salutari e p’aviri auguri e battimani.

 

( Ed a ‘stu puntu, s’apri la scena:

di lu barcuni, cu’ la parmisciana

e di la porta, misa a vanedda,

cu’ tutti li parenti d’arreri d’idda.

 

E niesciunu ‘nguanteri e cistini,

di pastizzi di casa, chini chini

e buttigghi di rosoliu e bicchirini.

 

(“ Beddi picciuotti

Cci nn’è pi tutti… !

Jamuci arasciu….

e senza jnchiri la manu")

Gioacchino Todaro


(Parmisciana = persiana)

 





 

 

 
     
Edizione RodAlia - 27/06/2018
pubblicazione consultata 828 volte
totale di pagine consultate 871538
Copyright 2008- Ideazione e Coordinamento di Romualdo Guccione - Realizzazione tecnica del sito di Enzo Callari -