<
CHI MALUCCORI
(Estate- lu vuoscu bruscia…!)
Chi paci d’intra, … a mienzu di ‘stu virdi
unni lu sguardu miu tuttu si perdi,
taliannu di cca e dda li meravigghie:
comu lu svintuliari di li fogghie,
lu jucu di’ li raggi di lu suli
o di l’acieddi tutti li sò voli.
Lu sciatu trova puru giuvamiantu
da ‘sta natura ca mi trov’ accantu,
ca sapi di sustanza e di sapuri
e mi s’ allarga tantu lu me cori.
Pì chistu… mi disperu e nu’ nn’haiu paci
pi quanti di ‘sti tiampi dannu luci.
Su’ poviri di testa e d’intellettu
da nu’ capiri chiddu c’hannu fattu:
‘na stragi vili …tutta di ‘nnucenti
ca senza d’iddi nu’ si tir’ avanti.
E, nun a casu, lu fici lu Criatu
pi’ dari a tutti nui lu megghiu sciatu.
Ed ora… tuttu è riduttu a braci ,
da lu jautu di’ la cima a’ li radici.
La terra chianci… cu li carni russi
a vidiri tutti li so’ figghi arsi
e si cupuna di nivuru a luttu
aviennu piersu ‘n pocu tiempu tuttu.
Mancu la cinniri a la so’ matri resta…
p’avirla di cunfuortu a la so’ vista,
picchì lu vientu, ca di luntanu veni,
nu’ sapi quali d’idda su’ li peni
e sciuscia forti, pì quant’ havi sciati,
purtannula pì lochi scunusciuti.
Un cuorvu plana tuttu scunsulatu…
a vidiri ‘stu situ ad iddu notu,
ca fu pi’ tant’ armali amenu locu
di nidi e tani… prima di ‘stu focu
e d’erba virdi tutta sapurusa
e di tanti vermi ed ‘nsetti a iosa.
Chi maluccori… sunnu sti cristiani
p’aviri fattu cosi d’assassini!
Ci nn’è malati e …sani sunnu tanti….
c’agìscinu pì cosi malamenti….,
ca sann’ assai di loscu e d’intrallazzo,
da sentìrisi l’acri di lu puzzo. ______________ Gioacchino Todaro
L’INSONNIA
Quannu la notti l’occhiu nun ha paci,
la menti vola a ccomu pari ad idda
e li ricordi fannu tanta fudda:
comu lu sciumi a’ la so’ stritta foci.
S’ammuttanu cu’ forza, a fari scuma,
pì nnesciri tra d’iddi fannu a gara,
ma sulu li cchiù forti vennu fora
chiddi ca mai lu tempu nu’ cunsuma.
Lu tradimentu di lu megghiu amicu,
quantu di cchiù è orba la to’ vita,
l’aviri persu la to’ giusta strata
o lu rimpiantu di lu natìu locu.
Lu scuru tuttu chistu l’ingiganta:
comu l’ummira a scinniri lu suli,
ca fa’ cchiù granni chiddu ch’è nurmali,
finu a quannu la testa cchiù nu’ cunta.
Ad iddi lu to’ corpu l’accumpagna,
pari ca fussi su li spini misu;
si gira sempri comu fussi un fusu
e lu suduri la to’ frunti bagna.
Nun sulu iddi sunnu a farti mali,
quantu li vrami di li gatti fora
o li rintocchi ad ogni quartu d’ura
di l’orologiu di lu campanili.
La tussi forti pì lu raffridduri
e lu runfari d’inquilini accantu
e la cassetta di lu bagnu sentu,
a cuntu fattu, a menu di tri uri.
Chianci pì fami ‘n’ annunnatu ‘nfasci
e tostu si scatina ‘n tirrimotu:
di vucilii, di passu cuncitatu,
di naca e nenia pì quantu s’addurmisci.
E fazzu l’arba sempri cu’ stu ‘nfernu,
quannu tra stenti m’addurmisciu stancu.
L’amata moglie, ca mi dormi a’ sciancu,
mi chiama … dicennumi ch’è già jornu.
Possibili ca mi succedi chistu
quannu lu sensu miu nun è sirenu
ed ogni cosa pari senza frenu:
pì darici all’insonnia ancor cchiù gustu!
Chi maluccori
L’insonnia
>