Sciuri ad augustu
Sciuri
ad agustu, tutti ‘mpassuluti
comu
di l’anni mia già passati,
nun
hannu cchiù culuri, su’ spinnati
e
cu’ li piadi viannu scarpisati.
Nun
servinu cchiù a nenti a stari ‘mpinti:
li
jorna l’hannu fattu e già su’ tanti
e
pari giustu di lassari campu
ad
atri, ch’è vinutu lu so’ tiampu.
Nun
hannu cchiù richiamu pì la vista
e
mancu pì la menti a fari festa:
su’
sciuri sicchi, privi di fragranza ,
c’hannu
lassatu ‘nterra la simenza.
Po’
cadi l’acqua di lu patri ‘mmiarnu
ed
assemi di lu suli fannu a turnu
su’
di la matri terra mentri dormi:
e
tornanu a spuntari cuamu viarmi.
A
chistu… fa giustizia la natura:
ca
di lu siccu la vita veni fora!
_______________
Gioacchino Todaro
|
L’Affidu
Tutt’è
affidatu a Tìa, o Patri Santu,
di
chista vita mia ogni mumiantu
e
speru tantu, e n’haiu si’ tanta vogghia:
di
custudirmi sempri la famigghia.
Senza
l’aiutu Tua diventu nuddu:
comu
fantinu privu di cavaddu;
comu
rilittu misu ‘nda ‘n’agnuni
o varca a’
mari priva di timuni.
Di
lu t’aiutu, certu, nun su’dignu,
ma,
sulu, ‘nda ‘sta vita ia mi spagnu
picchì
di tuttu, assai, oggi si senti
di
quantu li cosi sunnu malamenti.
E
lu t’aiutu Santu puru vogghiu
e,
ti lu chiedu propriu comu figghiu,
nun
sulu pì mìa ti lu raccumannu:
di
stari tutti beni all’Atru Munnu!
_______________
Gioacchino
Todaro
|