Torna indietro  
retaggio delle genti.com. divulgazione culturale su particolari aspetti di località e di vissuta umanità.
 
Comunità . Località: SICILIA
Ambito di Ricerca:Aspetti sociali, in genere:::

SICILIAN MEMORIES_24
by Gioacchino Todaro
 


immagine allegata

LE POESIE DELL'ALIESE GIOACCHINO TODARO,
recitate dall'Autore
 

 U CUMPLIANNU




Ma ch’è bedda ‘sta jiurnata

c’haju a tutti riuniti

pì la festa di ‘na data,

comu a quannu ci su’ zziti.

 

Siemu tutti ‘mbillittati,

pi comu voli l’accasciuni

ed ia, cuommudu assittatu,

cu’ li parenti a mia vicini.

 

A vìdili mangiari,

cu’ sbriu, a li me’ spaddi,

mi fa tantu piaciri:

ritornu carusieddu.

Pari fussi comu u’ firmi

ed ia misu a taliari,

ogni cosa pigghia formi

e ci staju u’ po’ a pinsari:

 

A quann’eru cu’ li me’ cari

a lu paisi mia natiu,

cu’ l’amici a jucari

ca da tiempu cchiù nu’ viu.

 

A quannu stavu sempri fori,

da la matina a lu scurari

e la casa, pì duviri,

pì manciari e pì durmiri.

 

A la strata pì com’era,

a li vicini ad unu ad unu,

a la putìa di lu firraru,

a li campani e lu so’ suonu.

 

Chiddi di lu svigghiarinu,

l’Ave, l’una e li dui di notti,

li festi, missi e pricissioni

e di quannu ci sunnu lutti.

 

A li festi cchiù ‘mportanti,

lu ricordu dintra tiegnu,

di Natali, di li Santi

e di chiddi di campagna.

 

Quannu c’era cuntintizza

di mangiari ‘nta li prati,

cu’ cacuocciuli e sasizza

arrustuti e ‘ncinnirati

A la sira di la vecchia,

s’addumannava pì li strati,

chianciennu ogni tanticchia,

vucciddati e miennuli caliati.

 

A la bona tradizioni

di fari a Pasqua lu martoriu,

cu’ attori tutti nustrani,

cu’ tantu ‘mpignu e disideriu.

 

Da lu jornu di dda data,

e nun sulu finch’ è vivu,

la figura ‘ntreppitata

si la porta a distintivu.

A San Giuseppi e “ a tavulata”,

cu’ attornu i virginieddi,

ca me’ ma’ avia fattu votu

d’ammitari i puvurieddi.

 

No’ pì comu fannu ora:

na minnitta* pi grannizza; (* spreco)

a ddi tiempi propriu ‘u c’era

dari a chiddi ca su sazi.

A li cinima all’apertu

pì li festi a la stasciuni,

sia lu luongu ca lu curtu

cu’ li seggi ‘n pricissioni.

 

A li bummi a la stazioni,

a li strati principali

cu’ surdati ‘miricani:

pì sicaretti e carameli

s’hannu prisu lu Cumuni.

 

A l’artarini di l’Assunta,

ca ci nn’ è ‘n tanti strati,

addubbati di trapunta

e di linzola ‘rraccamati.

 

Stearine ‘n bedda mostra,

piante e sciuri ‘nta la grasta,

cutri e luci a la finistra

e nuvena pì la festa.

 

 

 




A quannu , t'annu, si usava,

sia a li nichi c’a li viecchi,

u pirchì nu’ si sapiva,

di tirarici l’aricchi.

 

Si, pi casu, si pinsava

e la sorti era binigna,

ca ddu jornu si famiava,

c’era u’ bieddu pan di spagna.

 

A tant’atri accadimenti

ca nu’ staju a raccuntari,

cosi buoni e cosi tinti

comu ognunu po’ pinsari. “


 

Ma, di bottu, finì l’incantu

pì ‘n’applausu a ‘u fistiggiatu,

ca facissi nota e cuntu

di com’è ca cc’ha ‘rrivatu.

 

Li me’ anni sunnu tanti,

ca ia stissu nu’ ci criu

e ringraziu tutti i Santi

e, pi primu, ‘u Nostru Diu.

 

Ora sugnu addimuratu,

senza darmi ‘na ragiuni

e la bona e tinta annata

l’haju misu nt’ u casciuni.



Siemu tutti quanti strani…,

e lu vogghiu propriu diri,

pari c’ad atri apparteni…

nu’ vidiennuli passari !

Sarà, forsi, c’ haju taliatu

cu’ la menti sulu avanti,

sempri drittu, mai di latu…

e perciò nu’ li rammientu!

 

Sunnu picca o sunnu tanti,

sunnu mia e nu’ li dugnu,

vogghiu dirvi sulamenti:

cc’haju misu tantu ‘mpegnu !

 

Haju fattu lu duviri

pì la casa e la Nazione

e lu pozzu puru duri

cu’ mudestia e dedizione.

 

Amu Diu ed a tutti l’Atri,

comu tutti i siciliani:

S.Giuseppi e ‘a Bedda Matri

ca cc’haju jiutu ‘n pricissioni !

 

Di Sant’Anna su’ gilusu,

a la menti tiegnu fissa,

la mia chiesa di carusu

pì nuveni e pì la missa.

Chi ricetta v’haju a dari…,

mancu fussi magu Piddu,

lu sigretu pi campari

lu canusci sulu Iddu !

 

Nta ‘stu munnu cuntrastatu

u senziu cchiù nu’ reggi;

nvucamu lu So’ aiutu

a pì quantu ci pruteggi !

M’ha sarvatu da perigghi

e ad Iddu haju fattu voti:

pì me’ mugghi e li me’ figghi,

pì me’ nora e me’ niputi.

 

Sugnu tantu furtunatu,

si macari cu ’ l’affanni…,

ca paremu ancora zziti

dopu quasi cinquant’anni.

 

Ora ammitu a vui prisenti

e lu dicu senza ‘nganni,

a ritruvarci tutti quanti…

a fra n’atri ottant’anni !

 

Gioacchino Todaro

 

     
 
Edizione RodAlia - 29/10/2018
 
     
 
pubblicazione consultata 647 volte
 
 
totale di pagine consultate 870760